یک سند فرهنگ رودبار

یک سند و مقاله درباره اداره آموزش و پرورش شهرستان رودبار( فرهنگ سابق) در سال های ۱۳۳۷-۱۳۳۶

✍به کوشش : بابک قلی زاده دارستانی،

مقدمه : اداره فرهنگ رودبار یا همان آموزش و پرورش شهرستان در سال های ۱۳۳۷-۱۳۳۶ از بخش های تابعه شهرستان رشت محسوب می‌شد.بعد از تاسیس فرمانداری شهرستان رودبار در سال ۱۳۳۹ از تقسیمات کشوری شهرستان رشت جدا و مستقل گردید. اداره آموزش و پرورش رودبار ( فرهنگ سابق ) نیز از تابعه شهرستان رشت خارج گردید.اما آقای،سعدا...یزدانی که بعنوان نماینده فرهنگ رشت در رودبار بود در کتاب سالنامه فرهنگ رشت گزارشی از عملکرد اداره فرهنگ رودبار در قالب یک مقاله چاپ گردید که عین آن را بدون هیچ گونه دخل و تصرف ارائه می‌دهم .شایان ذکر است دبیرستان سیروس ( طالقانی ) بالابازار تنها آموزشگاه معتبر آموزشی آن زمان بوده است



فرهنگهای تابعه شهرستان رشت
بخش رودبار

حوزه فرهنگی بخش رودبار

کوهپایه شامل مرکز رودبار

عمارلو - رحمت آباد - رستم آباد است که دارای يکتاب دبیرستان چهار کلاه و ۱۰ باب دبستان کلاسه و ١٦ باب دبستان. کلاسه است و بالغ بر ۲۰۰۰ نفر دانش آموز دختر و پسر در آنها بتحصیل اشتغال دارند و ۸۱ نفر دبیر و آموزگار مرد و زن و ۱۹ نفر خدمتگزار بتدريس و تعلیم و تربیت مشغول بوده و
فعالیت مینمایند.

آقای سعدالله یزدانی نماینده فرهنگ رودبار
در سال تحصیلی ٣٥ - ١٣٣٦ سازمان برنامه در کوی کارگران منجیل دبستانی احداث نمود که فورا ساختمان مذکور با کلیه اثاثیه آن از سازمان برنامه تحویل و مورد استفاده قرار گرفت. در این سال نيز يکباب دبستان از محل اعتبار دولت و ه. سهم فرهنگ در پائین بازار رودبار احداث و مورد استفاده قرار گرفته است از محل ۷۰۰۰۰۰ ریال اعتبارات سال ٣٦ نیز دبستان دیگری احداث میگردد که اولین کلتک بهای آن بوسیله آقای سمیعی ریاست فرهناک شهرستان رشت زده شده و اکنون مقاطعه کار مشغول ساختن بنای آن است. سازمان برنامه در لوشان ۳۰ کیلومتری رودبار که محل احداث کارخانه سیمان است دبستان مدرن و زیبائی احداث نموده و با مذاکراتی که با مسئولین امر بعمل آمد قرار است در خرداد ماه با کلبه الثانيه تحویل این اداره گردد. در سال تحصیلی ۳۶ ۳۷ تعداد ۱۲ کلاس مبارزه با بیسوادی در آموزشگاههای رود با در دایر گردید که ۵۰۰ نفر نو آموز سالمند در کلاسهای مذکور بتحصیل اشتغال دارند. برای پیشرفت امور ورزشی نیز اقدامات موثری بعمل آمده عده ای از دانش آموزان جهت انجام مسابقات بشهرستان فومن اعزام گردیدند و نیز در رودبار فعالیت های ورزشی دانش آموزان که در حضور روسای ادارات و کارمندان انجام میگردید و جشن روز کودک مورد تمجيد و تشویق قرار گرفت.

آثار باستانی در رودبار

در چهار فرسنگی رودبار آثار و خرابه های تختگاه کنگریان از آثار باستانی در رودبار ملوک دیالمه وجود دارد که پایتخت پادشاهان دیالمه بوده و در اهمیت بسیاری داشته و سیاحان و دانشمندانی از آن توصیف نموده اند چنانچه سباح و دانشمند مکرم مسعر بن مهلهل در توصیف او مینویسد ( از پادشاهان دیلم که شمیران معروف است آنچه از خانه ها و کوشکها دیدم در تختگاه هیچ پادشاهی ندیده بودم و این در دو هزار و سیصد و پنجاه واند خانه بزرک و کوچک است ) عالم بزرگوار ناصر خسرو علوی نیز چندی بعنوان سیاحت در این دژ توقف نموده و در سفرنامه خود شرح مفیدی در این باب نوشته است. در ده کیلومتری رودبار دهی بنام هرزویل وجود دارد که در زمان قدیم شهری بوده آباد و دارای دکاکین متعدد در این ده درخت زربینی ) عکس درخت سر و در صفحه ۲۷ ) وجود دارد که ارتفاع آن از ۵۰ متر متجاوز است و محیط تنه آن بالغ بر ده متر است اکنون در مجاورت این ده قدیمی سازمان برنامه شهر زیبا و مدرنی برای مهندسین

فرانسوی مامور ساختمان سد سفید رود ساخته که مورد استفاده آنان است. در شصت کیلومتری رودبار محلی بنام پاکده از قراء عمارلو وجود دارد که از دو کیلومتری بیرون ده تا داخل ده دیواری از تخته سنگها بارتفاع دو متر ساخته شده و روی این دیوار عظام را با تخته سنگهایی از مرمر بشکل اوله های بتونی امروزی ساخته و جای گذاشته اند میگویند که پاکده در قدیم شهر بزرک و آبادی بوده و برای اینکه گله های گوسفند وارد ده نشوند در دو کیلومتری شهر حوضچه ای از سنگ مرمر درست نموده بودند که بوسیله اولههای ساخته شده از سنگ مرمر شیرهای دوشیده شده از حوضچه وارد ده میشده است و بین صاحبان گوسفند تقسیم و توزیع میگردید.

آقای سعد الله یزدانی در سال ۱۳۲۰ از دانشسرای مقدماتی پسران رشت فارغ التحصيل گردیده و بآموزگاری و دبیری دبیرستانهای پانزدهم بهمن رودسر و پهلوی و شهسوار و آموزگاری و مدیریت دبستان رامسر انجام وظیفه مینمودند. اکنون علاوه بر نمایندگی فرهنک رود بار دبیری و سرپرستی دبیرستان سیروس رودبار را نیز عهده دار میباشند.

منبع و مآخذ:

سالنامه فرهنگ شهرستان رشت و حومه

سال ۱۳۳۷-۱۳۳۶ : اداره فرهنگ رشت : چاپ زربافی صفحه ۱۸۷ الی ۱۸۹