یادبود زنده یاد استاد جهانبخش جلوه

او یک نام نبود جلوه ای از ایثار و مهربانی و از خودگذشتگی

✍️بابک قلی زاده دارستانی

از شمار دو چشم یک تن کم
وز شمار خرد هزاران بیش

چند سال پیش بود زنگ تلفن همراه من بصدا درآمد در آنسو صدایی که بسیار موقر و آکنده از مهربانی بود بعد از احوال پرسی ضمن سپاس از تلاش هایی که در گروه تاریخ و فرهنگ رودبار گیلان داشته ایم ما مورد تفقد و لطف خود قرار دادند بعد از سال ها صدای استاد و معلم دوران دبیرستان را می‌شنیدم بسیار شادمان بودم ...برگردیم به سال ۱۳۶۵ در همان اوائل مهرماه بود که مدیر هنرستان شهید بهشتی به کلاس آمد و گفت استاد جهانبخش جلوه دبیر زبان انگلیسی تان است وی چون اهل جبهه و جنگ بود در کلاس علاوه بر آموزش زبان انگلیسی برای ما از نحوه عملیات ها می‌گفت طوری تشریح می‌کرد که ما حقیفتا دانش آموزان از توضیحات آن لذت می‌بردیم تازه از جبهه جنگ ایران و عراق برگشته بود ....بعد ها در کسوت دبیری و ریاست آموزش و پرورش و بخشدار مرکزی شهر رودبار و کاندید نمایندگی مجلس شورای اسلامی و....بعنوان فرد خیر در کارهای عام المنفعه در رودبار حضوری پر رنگ داشت .در اواخر همیشه در رشت بمن سر می‌زد و که وقتی بخشدار بود در آسفالت جاده روستایی ییلاقی دارستان پیگیر بودند و کار به ثمر نشست و از مرحوم پدر به نیکی یاد می‌کردند .او همه جا بود بی آلایش و حقیقتا خدمتگذار صدیق و پاکی بود. در فضای مجازی همیشه فعال بودند او در کنار همه بود .برگردیم به ابتدای نوشته این متن از پشت تلفن موبایل دوتن از فرهیختگان گنجه را بمن معرفی کردند و گفتند آقای قلی زاده از این دو انسان فرهیخته برای همکاری و اطلاعات ارزشمندی که دارند نهایت استفاده را بکار گیرید اولین نفر جناب آقای دکتر ابن علی کریمی بودند که بنده افتخار آشنایی نداشتم و تاکید داشتند در حوزه ادبیات واقعا اطلاعات ارزشمندی دارند و در مقطع دکترا در دانشگاه تهران مشغول به تحصیل هستند و...دومین نفر جناب آقای تورج رهبر گنجه که در رشته باستان شناسی تحصیل کرده اند و در حوزه باستان شناسی شهرستان رودبار تپه مارلیک و...می توانند اطلاعات ذیقیمی ارائه کنند.فرمودند خودم تلفنی این ارتباط را با این دو عزیز فرهیخته برقرار می‌کنم که مقالات را برای تان بفرستند که در هفته نامه شکوفه های زیتون چاپ و کانال تاریخ و فرهنگ رودبار گیلان به اشتراک گذاشته شود که باب آشنایی این دو عزیز فرهیخته اولین بار توسط ایشان هماهنگ شد .این خاطره هر چند شاید پر اهمیت بنظر نرسد اما برای من آنچنان از اهمیتی برخوردار است که هرگز نمی‌توانم آن را فراموش کنم .کسی که به خود نمی‌اندیشید اما به تاریخ و فرهنگ و هنر به فرهیختگان شهرستان رودبار می‌اندیشید از عزت نفس و مناعت و بزرگی او همین بس که نمی‌خواست از او نامی یاد شود .او تنها یک نام نبود بلکه جلوه ای از این همه ایثار و مهربانی و از خودگذشتگی و....بود .
روانش شاد و یادش هماره گرامی باد