سیروس قایقران و زلزله شهرستان رودبار

بمناسبت 18 فروردین سالروز درگذشت کاپیتان فقید فوتبال ایران

⭕️سیروس قایقران و زلزله شهرستان رودبار

✍بابک قلی زاده دارستانی

سیروس از نوجوانی فوتبالش را از زادگاهش کلویر انزلی شروع کرد. او از همان اوان کودکی در بین دوستان به مردانگی و پهلوانی شهره بود. خیلی زود در سطح فوتبال انزلی مطرح شد و به تیم ملوان انزلی یا همان قوی سپید گیلان پیوست. بهمن صالح نیا در رشد فوتبالش نقش بسزائی داشت. تمرینات طاقت فرسا در کنار ساحل و داخل ماسه ها آنقدر سخت بود که او را مبدل به یکی از شوت زن ترین فوتبالیست سطح اول فوتبال ایران تبدیل کرد. اونهایی که خود از نزدیک با ورزش فوتبال آشنا بوده اند می‌دانند که این یکی از بهترین روش ها در دنیای گرد این ورزش است. او را باید بازیکنی دانست که به تنهایی در ورزشگاه پیر انزلی باعث پیروزی تیم ملوان بر تیم های پرسپولیس و استقلال گردید. او را باید بت شکن هیمنه تیم های پر طرفدار ایران در تهران دانست. سیروس هیچ گاه بخاطر پول فوتبال شهرش را نفروخت و همیشه به فوتبال شهرش وفادار ماند. او علاوه بر اینکه یک فوتبالیست در کلاس بالای آسیا بود صفات بارز دیگری داشت که در کمترین ورزشکاران بعد از مرحوم تختی در ایران وجود داشت و آن هم مردم داری و کمک به هم نوعان و صفت پهلوانیش که زبانزد خاص و عام بود. او در بحبوبه اعزام تیم فوتبال ایران به مسابقات جام ملت های آسیا که عده ای از بازیکنان تیم ملی را تحریم کرده بودند با مربیگری زنده یاد پرویز دهداری که او هم از مربیان و معلم اخلاق فوتبال ایران بهمراه تعدادی از جوانان در پای مصالح ملی ایران ایستادند و از حیثیت و آبروی فوتبال ایران دفاع کردند که همیشه در قلب های هواداران فوتبال زنده می‌باشند .اما این پایان ماجرای جوانمردی این اسطوره ورزش و اخلاق نبود ....
تابستان سال ۱۳۶۹، همزمان با زلزله مهیب رودبار و منجیل که منجر به جان باختن تعداد بسیار زیادی از هموطنانمان شد، تمرینات تیم ملی شروع شده بود…سیروس قایقران ستاره فوتبال ایران در آن زمان، تصمیم گرفت راهی رودبار شود. آن روزها به دلیل شدت زلزله و تخریب جاده ها، راه ها به سمت این شهر بسته بود و خیلی ها که قصد داشتند به وردی شهر رودبار برسند، باید با پای پیاده می‌رفتند؛ قایقران هم بخش هایی از راه را پیاده رفت و به رودبار رسید.
آن روزها به سیروس قایقران توصیه شده بود که زودتر از مناطق زلزله زده به تهران برگردد؛ چون هیچ بعید نبود به دلیل غیبت در اردوهای تیم ملی، نام او به فهرست خط خورده ها منتقل شود.سیروس اما گفت همه چیز را به علی آقا ( علی پروین سرمربی وقت تیم ملی ایران) توضیح می‌دهم.اتفاقا چنین هم شد و پروین به محض شنیدن اصل ماجرا گفت: دم سیروس گرم که این قدر به فکر مردم است…
سیروس به مردم انزلی و گیلان و کشورش عشق می‌ورزید. اگر او زنده می‌ماند یقینا تجارب ارزشمندی داشت که باعث رشد و نمو فوتبال ایران می‌شد و چه زود از میان ما پر کشید و جامعه فوتبال ایران را در فراقش عزادار نمود. 21 سال که از حادثه درگذشت این اسطوره فوتبال ایران می‌گذرد ولی هنوز در قلب مردم ایران زنده است...
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است برجریده عالم دوام ما
روحش شاد و یادش تا ابد در قلب ها گرامی باد